In de reeks ‘Op stap door Brussel’ delen mensen met een hart voor Brussel hun favoriete adresjes en verborgen parels.
Laat je inspireren door hun tips!
DEZE MAAND IN DE KIJKER
Naam: Martha Meeze
Woonplaats: Elsene
Beroep: Cookie baking art promoter
Favoriete soundtrack van Brussel: Bruxelles – Jacques Brel
Wanneer ik uit de tram stap op de Lesbroussarstraat in Elsene, moet ik niet lang zoeken om Martha haar zaak te vinden. Achter de prachtige etalage waarop in grote letters Chez Martha te lezen staat, is Martha druk in de weer met een klant. Bij het binnenkomen stelt ze net het laatste koekje uit haar assortiment voor. De klant heeft het moeilijk met kiezen. Iets dat ik straks na ons gesprek ook aan den lijve zal ondervinden.
Onder jouw naam op de etalage, nota bene in het handschrift van jouw oma, prijken de letters ‘art & cookies’. Wat moeten we weten over jouw unieke concept?
Chez Martha, dat is zowel een kunstgalerij als een koekjeswinkel. Je kan hier binnenkort elke maand het werk van een lokale kunstenaar komen ontdekken terwijl je proeft van heerlijk versgebakken koekjes.
Mijn pand is een voormalige kunstgalerij. En vermits kunst al van kinds af aan in mijn bloed zit, met een papa als kunstenaar en een mama als galeriste, was de link met kunst een evidentie voor mij.
Veel mensen voelen zich vaak verplicht om iets te kopen wanneer ze een kunstgalerij binnenstappen. Dankzij de combinatie van kunst en koekjes neem ik die drempel weg en laat ik mijn klanten in een ongedwongen sfeer van kunst genieten. Of je nu komt voor een koekje of voor kunst: iedereen is welkom.
Ik wil bovendien een plek bieden waar kunstenaars zich veilig en welkom voelen om hun werken tentoon te stellen. Ik merk dat sommige kunstenaars het moeilijk vinden om zichzelf de titel van kunstenaar aan te meten, zeker als ze zich vergelijken met andere kunstenaars. Ik had net hetzelfde gevoel met mijn koekjes: ik voelde me ook geen echte koekjesbakker in vergelijking met echte patissiers. Dankzij de steun van mijn familie heb ik de kans gekregen om mijn dromen na te jagen, en die kans wil ik ook aan lokale kunstenaars geven.
Koekjes en kunst lijken misschien een atypische combinatie, maar in mijn ogen zijn ze vergelijkbaar. Je kan een kunstwerk mooi vinden of niet, net zoals je een koekje lekker kan vinden of niet. Beiden zijn ok. Net zoals kunst, kunnen koekjes aanzetten tot dialoog.
Mijn liefde voor cookies is ontstaan toen ik op mijn achttiende een jaar op uitwisseling ging naar Amerika. De enige cookies die ik tot dan kende waren de ‘Hello!’ koekjes van LU. Toen ik voor het eerst een échte cookie bij koekjesbakkerij Hungry Bear Cookies proefde, zei ik de ‘Hello!’ meteen vaarwel. (lacht) Bij mijn terugkomst in België ben ik eigenlijk redelijk snel zelf cookies beginnen bakken.
Terug naar het idee voor mijn zaak: toen ik enkele jaren geleden met een burn-out thuis zat en ze mij op de school van mijn zoon om het recept vroegen nadat hij met mijn koekjes had getrakteerd voor zijn verjaardag, zei ik al grappend: ‘misschien moet ik dan maar een cookiebakkerij beginnen’. Het idee kon echter op veel bijval rekenen in mijn omgeving. Dankzij de steun van mijn man en mijn zoon heb ik de moed toen bij elkaar geraapt om een opleiding tot bakker bij Syntra te volgen. In 2019 haalde ik mijn diploma en kon ik de eerste stappen zetten naar mijn eigen zaak.
Je zaak ligt pal tussen de wijken Châtelain, Louiza en Matongé. Drie wijken met elk hun eigen identiteit. Vertaalt die diversiteit zich ook in jouw klanten?
Als ik het profiel van mijn klanten in één woord moet samenvatten, dan is ‘internationaal’ er boenk op. Van de 180 nationaliteiten in Brussel heb ik er hier al heel wat over de vloer gehad. Ik spreek gemiddeld vier talen per dag, ook al spreek ik er eigenlijk maar drie.
Op eenzelfde dag krijg ik hier zowel Fransen uit Elsene of Sint-Gillis als Marokkaanse moeders met hun dochters over de vloer. De één is getriggerd door mijn galerij, de ander door mijn recepten en het gebruik van specerijen zoals kardemom. Als er Amerikanen over de vloer komen, heb ik wel altijd een stressmomentje. (lacht)
Over nationaliteiten gesproken, waar liggen jouw roots?
Geloof het of niet, maar mijn hele leven speelt zich in deze straat af. Ik ben geboren in Elsene en woonde met mijn ouders hiernaast. Ikzelf woon met mijn man en zoon boven mijn zaak en mijn moeder is nu mijn buurvrouw.
Mijn grootvader werkte als pompier in de kazerne op het Vossenplein en mijn grootmoeder werkte als huismeid in Sint-Gillis. Mijn papa was dus een echt ketje. Mijn mama is afkomstig uit Nederland. Brussel was voor haar een tussenstop in de jaren ‘60 om haar internationale carrière tussen Amsterdam, Parijs en Londen uit te bouwen.
De meeste klanten verwachten niet dat ik een echte ‘Brusseles’ ben. Nederlandstalige klanten die me uit automatisme in het Frans aanspreken, zijn altijd positief verrast wanneer ik hen in het Nederlands antwoord. Dat is het leuke aan Brusselaar zijn, al zorgt die moeiteloze switch tussen Frans en Nederlands soms wel voor verwarring. Zo kende ik vroeger enkel de straatnamen in het Frans. Toen iemand me ooit de weg vroeg naar de Waterleidingsstraat, kon ik hem niet verder helpen. Terwijl ik de Rue de l’Aqueduc op mijn duimpje ken! (lacht)
Jouw filosofie is een zo lokaal, duurzaam en ethisch mogelijk verhaal schrijven. Vertel.
Toen ik met Chez Marta startte, wilde ik dat mijn eigen waarden zich zouden reflecteren in mijn zaak. Het is mijn persoonlijke missie om te tonen dat je met lokale, duurzame en ethische producten een fantastisch product kan afleveren. We hebben zoveel mooie alternatieven voor producten die uit alle hoeken van de wereld komen. Mijn bloem komt van bioboerderij de Flietermolen in het Pajottenland, mijn boter uit Rochefort, mijn eieren uit Vlaanderen, en de noten die ik gebruik komen uit Europa. Mijn chocolade wordt volgens het ‘bean to bar’ principe geproduceerd door Van Dender, dat duurzame en eerlijke productie van chocolade voorop stelt.
Omdat ik enkel met verse producten werk, blijven mijn koekjes maximum een week houdbaar. Ook dit past binnen mijn filosofie, want ze zijn gemaakt om vers te genieten in kleine hoeveelheden. Een koekje volstaat om je een voldaan gevoel te geven, in tegenstelling tot voorverpakte koekjes die net zo zijn ontwikkeld om je ziek te eten aan een heel pak. Kwaliteit gaat bij mij boven kwantiteit.
Je slaat ook vaak de handen in elkaar met andere lokale handelaars. Zo heb je een koekje genoemd naar het Ethiopische restaurant Kokob. Vertel!
Om mijn bakkersoven te kunnen financieren, heb ik een crowdfunding campagne gedaan via growfunding. Een van de opties om mij te steunen was: koop een naam van een koekje. De sponsors konden dus een naam geven aan een van de koekjes die ik speciaal voor de campagne had ontwikkeld. Nassim, de eigenaar van restaurant Kokob en jeugdvriend van mijn man, gaf de naam van zijn restaurant aan het koekje op basis van koffie, rauwe cacao en zwarte chocolade. Het koekje is gemaakt met teffmeel, een van de oudste graansoorten ter wereld en heel courant in de Ethiopische keuken. Dirk, één van de uitbaters van KASTAR café hier net om de hoek leende, zoals het een echte kastaar betaamt, de naam van zijn café aan het enige echte chocoladekoekje. En mijn bestseller Cramicoeur met chocolade en hazelnoten werd gesponsord door C.RAMIC Art café, hier enkele huizen verder. De uitbaatster noemt haar klanten ‘mes cramicoeurs’. Schoon en toepasselijk toch?!
Waar vinden we je als je geen koekjes aan het bakken bent?
De weinige vrije tijd die ik heb, spendeer ik graag met mijn familie en vrienden op restaurant. Voor mij is uit eten gaan de ideale manier om van de stad te genieten én quality time te beleven met mijn dierbaren. Als ik drie adresjes mag tippen zijn het de volgende:
o Humus x Hortense: heerlijk gastronomisch dineren helemaal in lijn met mijn eigen waarden: duurzaam, lokaal, ethisch en zero waste. Het prachtige interieur is natuurlijk de kers op de taart. In de jaren ‘80 baatte een oud vrouwtje hier een stoffenwinkel uit. Ze had een grote hond die altijd aan de ingang lag. Instant jeugdherinneringen!
o Ganesh: Indian street food met een Europese touch in de hippe Châtelainwijk. Ideaal voor een snelle maar kwalitatieve hap die niet al te zwaar weegt op de portemonnee.
o Le 203: vorige zomer liep ik er toevallig langs met mijn man. Je moet weten dat ik een hekel heb aan aanschuiven. Vermits Le 203 werkt zonder reservaties, stond er op dat moment een wachtrij tot buiten. Toen we na even aanschuiven aanstalten maakten om weg te gaan, spoorde een van de andere wachtenden ons gelukkig aan om te blijven. Ik ben die vrouw eeuwig dankbaar. (lacht)
Wat wil je nog meegeven aan de lezer die op het punt staat Brussel te ontdekken?
Kijk, door de administratieve rompslomp ter voorbereiding van mijn zaak heb ik vaak gevloekt op Brussel. Samen met de andere lokale handelaars, kunnen we hierover wel ons boompje opzetten. Maar als ik kijk hoe Brussel ondanks dit alles floreert, als ik kijk naar het enthousiasme van de mensen om hier te komen wonen, en naar de lokale middenstand die Brussel doet leven, dan voel ik mij fier als Brusselaar.
Bij deze wil ik de lezer graag aansporen om wat vaker in Brussel te vertoeven. Er zijn zoveel toffe initiatieven die de stad haar unieke karakter geven en die de ziel van de stad bepalen.
Oké, Brussel laat zich in tegenstelling tot Parijs of andere steden soms wat moeilijker ontdekken. Maar dat is net ook de charme van de stad. Zet de pet van de avonturier op en laat je leiden door je gevoel. Elke buurt heeft zijn verborgen parels, je komt dus altijd goed terecht. De lokale handelaars ontvangen je met open armen!
📣 PROMO 📣
Boek een wandeling en krijg 10% korting op de heerlijke koekjes van Chez Martha!